Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΙΝΑΙ...


Διαβάζοντας (πάλι) ένα (άλλο) άρθρο για τα πράγματα που θυμίζουν, συμβολίζουν και, τέλος πάντων, «είναι» καλοκαίρι, μπήκα στον πειρασμό να γράψω τι είναι καλοκαίρι για μένα και, ίσως, τους περισσότερους φίλους μου (τέτοια εμμονή, σε καλό μου φέτος!!!).

Οπότε, έχουμε και λέμε…

Καλοκαίρι είναι:

ü Να είσαι αφηρημένος μπροστά στον υπολογιστή, ενώ τρέχουν μπροστά σου εικόνες από παραλίες, θάλασσες, ξέγνοιαστες μέρες και μεθυσμένες νύχτες (ενίοτε και μέρες).

ü Να προσπαθείς να βρεις χρόνο για τις απαραίτητες προετοιμασίες, έχοντας ελεύθερο μόνο το πρωινό πριν την αναχώρησή σου.

ü Να προγραμματίζεις τι θα πάρεις μαζί σου, ώστε να αποφύγεις τις υπερβολές περασμένων ετών, και τελικά να φεύγεις πάλι φορτωμένη με «περιττά» ρούχα και αξεσουάρ (η χρήση θηλυκού γένους φυσικά και δεν είναι τυχαία).

ü Το γνωστό σαπιοκάραβο να φαντάζει το «Πλοίο της Αγάπης» κατά την αναχώρηση από τον Πειραιά (κατά την επιστροφή μάλλον με πειρατικό όπου είσαι αιχμάλωτος μοιάζει).

ü Το τελευταίο μισάωρο του ταξιδιού να είναι ατελείωτο.

ü Η άφιξη στο νησί να σου δημιουργεί ρίγος… σαν να είναι η πρώτη φορά.

ü Να ξεχνάς που έχεις αφήσει το κινητό σου (κι αν δεν το ξεχνάς, να είναι πάντα στο «αθόρυβο»).

ü Τα πρωινά που δεν καταλήγουν ποτέ στη θάλασσα, αλλά περνάνε σε μεζέ και μεσημεριανό χωρίς να το καταλάβεις (συχνά και σε δείπνο).

ü Τα πρωινά που ηθελημένα έχεις «κάψει» τη θάλασσα.

ü Η χρυσή άμμος.
 
 
 


ü Τα γαλαζοπράσινα νερά.

ü Τα γέλια – τα ξέφρενα γέλια.

ü Οι χαλαρές συζητήσεις που δεν καταλήγουν πουθενά.

ü Το ασταμάτητο τσούγκρισμα ποτηριών που σπάει τα νεύρα της διπλανής παρέας.

ü Τα φρέσκα ψάρια.

ü Τα σουβλάκια στην «πλατεία» που σε κάνουν να νιώθεις έφηβος.

ü Τα ρεμπετο-λαϊκά που δεν ακούς παρά μόνο στο νησί.

ü Οι μεθυσμένες αγκαλιές.

ü Τα γλυκά χαμόγελα.

ü Οι απρόσμενες συγκινήσεις.

ü Τα θολωμένα βλέμματα.

ü Οι αθλοπαιδιές στην ακροθαλασσιά.




ü Οι γελοίες φωτογραφίες.

ü Οι μεταμεσονύκτιοι έρωτες της ζάλης (και της παραζάλης).

ü Η αναζήτηση του «που έχει θέμα σήμερα».

ü Το στρίμωγμα στα τραπέζια γιατί «όλοι οι καλοί χωράνε» κι ας μην τους γνώριζες μέχρι χθες.

ü Οι ρεβυθοκεφτέδες και οι τηγανιτές πατάτες της Μαργαρίτας.

ü Ο ωμός τόνος «καρπάτσιο» του Μάρκου – και τόσα πολλά άλλα.

ü Η αστακομακαρονάδα της Κατερίνας.

ü Το τυρί «Ανάφης» που είναι από την Ίο. Ναι, μάλιστα!!!

ü Η «πασαρέλα» για να πας στο μπάνιο (του σπιτιού).

ü Η μια ρακή πριν το μπάνιο που καταλήγει να γίνει η πρώτη από πολλές…

ü Το λευκό κρασί στο δείλι.

ü Το περπάτημα στις ανηφόρες-κατηφόρες που μοιάζει με επικίνδυνη αποστολή.

ü Τα κεράσματα από όλους σε όλους.

ü Τα πιτσιρίκια που μεγάλωσαν, αλλά αδυνατείς να το συνειδητοποιήσεις.

ü Ο «βράχος» που σε μαγεύει σαν να μην τον έχεις ξαναδεί.

 



ü Το ξημέρωμα στις «Μάντρες».

ü Να σε χαιρετούν με πλατύ χαμόγελο και να μη θυμάσαι που στα κομμάτια τον/την/τους ξέρεις.

ü Να κοιμάσαι «με τα αλάτια».

ü Να ξανακοιμάσαι «με τα αλάτια».

ü Να ξεχνάς τι μέρα είναι.

ü Να κουβαλάς βιβλία και να μη διαβάζεις ούτε μισό.

ü Να κουβαλάς αντηλιακά, ενυδατικές και άλλα συναφή και να μένουν στο ράφι.

ü Να ακούς τις ίδιες ιστορίες ξανά και ξανά και να τις απολαμβάνεις με (σχεδόν) τον ίδιο ενθουσιασμό.

ü Να σου φαίνονται όλοι ίδιοι με πέρυσι, πρόπερσι… με δέκα χρόνια πριν.

ü Να κλείνεις τα μάτια και να σκάβεις την άμμο με τις πατούσες.

ü Να λαγοκοιμάσαι στην παραλία ακούγοντας σαν σε όνειρο τη συζήτηση των φίλων σου.

ü Να μπαίνεις στο νερό και να νιώθεις ελεύθερος.

ü Να νιώθεις, γενικά, ελεύθερος.

ü Να μη σε νοιάζει που το μανικιούρ-πεντικιούρ έχει εξαφανιστεί από την 3η μέρα.

ü Οι μεγαλύτεροι προβληματισμοί να είναι σε ποια παραλία θα πας και που θα φας…

ü Να πίνεις νερό μόνο στην παραλία.

ü Να χορεύεις σαν να μην υπάρχει κανείς γύρω σου.

ü Να μελαγχολείς άνευ λόγου…

ü Να σφίγγει η καρδιά σου 1-2 μέρες πριν την αναχώρηση σου από το νησί.

ü Να μην έχεις προλάβει να πας (για άλλη μια φορά) στην πάνω μεριά.

ü Να νιώθεις ότι ένα κομμάτι σου το αφήνεις πίσω…

ü Να κατεβαίνεις στο λιμάνι τελευταία στιγμή για να απολαύσεις ακόμη και τα τελευταία δευτερόλεπτα.

ü Να λες από μέσα σου «θα ξανάρθω» και «εις το επανειδείν»…

ü Να μένεις αμίλητος καθώς το καράβι απομακρύνεται.

ü Να κοιτάς αποχαυνωμένος μέχρι να «σβήσουν» και τα τελευταία φωτάκια της Χώρας.

ü Να γυρνάς στην άδεια Αθήνα και να αναρωτιέσαι γιατί τη βρίσκουν γοητευτική.

ü Να λυπάσαι που δεν τους είδες (πάλι) όλους.

ü Να κάνεις πλάνα για το επόμενο ταξίδι…

ü Να θες να χαστουκίσεις αυτούς που εύχονται «Καλό Χειμώνα» από τις 15 Αυγούστου!!!

ü Να δίνεις κρυφές υποσχέσεις στον εαυτό σου για το επόμενο καλοκαίρι.

ü Να κάνεις (κρυφά) πλάνα για το επόμενο καλοκαίρι.

ü Να αναρωτιέσαι (για πολλοστή φορά) πότε πέρασε κι αυτό το καλοκαίρι!..

ü Να γελάς μόνος σου καθώς σου έρχονται στο μυαλό στιγμές από τις διακοπές.

ü Να απαντάς με ένα λακωνικό «καλά» στην ερώτηση «πώς πέρασες;», αφού σου είναι αδύνατον να περιγράψεις με λόγια το πώς πραγματικά ήταν.

ü Να γράφεις ένα σωρό ασυναρτησίες, μόνο και μόνο επειδή σε κάνουν να νιώθεις ότι το καλοκαίρι δεν τελείωσε και ότι είσαι κοντά στους ανθρώπους που αγαπάς και στο νησί που λατρεύεις…
 

 

6 σχόλια:

  1. Καταπληκτική σκιαγράφηση... όντας δύσκολο, όπως σωστά αναφέρεις, να περιγράφεις συναισθήματα και βιώματα για την Ανάφη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πρέπει να στα πα κάποιο βράδυ στις μάντρες..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε νομίζω, αλλά σε όποιον και να τα είπες, καλό είναι... ;)

      Διαγραφή