Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

ΣΤΙΓΜΕΣ...


Έχω καιρό να γράψω γιατί έχω καιρό να μείνω μόνη για μέρες…

Σήμερα που με τσίγκλησε πάλι η επιθυμία, κατάλαβα… Δε βαριέσαι… Πρώτη φορά είναι; Αρκεί που υπάρχουν οι όμορφες στιγμές κι ας περνάνε… Πώς αλλιώς;

Να έχεις να σκέφτεσαι μόνος σου και να γελάς το πρωί που πίνεις τον καφέ σου με μάτια και μυαλό πρησμένα από τον ύπνο… Να φέρνεις τις εικόνες με αγαπημένα πρόσωπα μπροστά σου και να πλημμυρίζεις συναίσθημα, ενώ χαμογελάς αχνά χωρίς να το καταλαβαίνεις… Πόσα γέλια, αγκαλιές, βλέμματα, ατάκες, μυρωδιές… Εκεί μαζί σου!!!

Είναι όμορφο να μένεις με τις αναμνήσεις… παρά τη γλυκιά μελαγχολία που τις διέπει… Γιατί χωρίς αναμνήσεις, τι; Αναμνήσεις σημαίνει ότι έζησες, ότι ζεις και όχι απλά ότι αναπνέεις!!! Οι τελευταίες δύο εβδομάδες ήταν πολύ γεμάτες σε «στιγμές»… Στιγμές που γδύθηκαν και έτσι γυμνές φώλιασαν μέσα μου… μου αρέσει πολύ αυτό!!! Οι αναμνήσεις μου είμαι εγώ και οι καλύτερες από αυτές έχουν πάντα πρωταγωνιστές αυτούς που αγαπάω… μου δίνουν ενέργεια για τις «άδειες» ημέρες, αυτές που δεν είναι άξιες λόγου, που δεν αφήνουν κάτι στο πέρασμά τους… που δεν έχουν «στιγμές».

Τέτοια ενέργεια κράτησα από εκείνη την Παρασκευή, στις αρχές Ιούνη, με τον Π. στο εστιατόριο με την υπέροχη αυλή και την ταράτσα έκπληξη… Να πίνουμε κρασί και να γελάμε, μέσα στη δική μας «φούσκα», στη δική μας γλώσσα, με τους δικούς μας κώδικες… και μετά σαν παιδιά να κάνουμε τραμπάλα και εγώ να ξεκαρδίζομαι και αυτό μου το γέλιο να μεταδίδεται στους περαστικούς… και την άλλη μέρα η ατελείωτη βόλτα στη θάλασσα, η υπέροχη ζάλη της επιστροφής και η ακύρωση των υπόλοιπων σχεδίων μας, λόγω αυξημένου ποσοστού αλκοόλ στο αίμα… ο αποχαιρετισμός το ξημέρωμα… χμμμ…

Και πριν προλάβω να μπω στη ρουτίνα μου, βρέθηκα πάλι στην «παιδική χαρά» με τον Γ. και τον Χ. για να συνεχίσω τα παιχνίδια, τα γέλια και τις αγάπες… Το βράδυ στο Ricks, η βόλτα στη Jamaa El Fna και στη συνέχεια το δείπνο στον μυστικό κήπο με τις μουσικές, τα γέλια μέχρι δακρύων στα κλαμπ του Marrakech, τα νωχελικά πρωινά στο ξενοδοχείο, τα παιχνίδια στην πισίνα, οι κουβέντες μας στο αυτοκίνητο, τα ψώνια στη Χαμπούς, τα δυσάρεστα νέα και τα shawarma σε συνδυασμό με ρούμι στο σπίτι… Πόσο υπέροχα ήταν!!! Ακόμα και τα δυσάρεστα, είχαμε τον τρόπο να τα ελαφρύνουμε (ειδικότητα του Γ. και, κατά περίπτωση, δική μου), να μην τα αφήσουμε να ταράξουν τις κοινές στιγμές μας…

Μεγαλείο!!!

Η σοβαρότερη και πιο σημαντική επένδυση που μπορείς να κάνεις… Αποταμίευση Στιγμών… Δεν μπορεί να σου τις στερήσει κανείς και τίποτα, παρά μόνο εσύ ο ίδιος από τον εαυτό σου… με το να μη ζεις, να μη γελάς, να μη μοιράζεσαι, να μην αγαπάς… Φτιάξε στιγμές!!! Μόνο έτσι αντέχεις (θα γελάσει ο Π. όταν το διαβάσει) και μπορείς να αμυνθείς στην καθημερινότητα… Ευτυχώς αυτές δε φορολογούνται ούτε μειώνονται!!!

Ας συνεχίσω λοιπόν… την άμυνα…

Αντέχω!!!
 

 

3 σχόλια:

  1. Δεν ανέφερα την εορταστική εβδομάδα στην Αθήνα... γιατί δε θα είχε τελειωμό... Μια λέξη μόνο: ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ!!!!!!!!!!!!!! ΤΗΑΝΧΧΧ!!! Αυτοί που ξέρουν, καταλαβαίνουν... ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος20/6/13, 7:28 π.μ.

    Θέλω ιστορίες απο την εβδομάδα με τα golden boys εκεί στο Marakesh!!!!

    Συλβια

    ΑπάντησηΔιαγραφή